Website door
Antoinette Verstegen

Vertrutting

Donderdag 22 maart 2018

Noem me naïef, noem me sentimenteel, ik dacht tijdens mijn puberteit in de jaren ’80 dat het alleen maar beter zou worden. Niet materieel en zo, dat vond ik allemaal niet boeiend. Ik dacht zeker te weten dat wij aan de wieg stonden voor meer tolerantie en vrijheid.

Ik was echt niet helemaal blind. Die hippies een decennium voor ons geloofde ik namelijk niet. Zij predikten liefde en vrijheid, maar uiteindelijk vond ik het toen toch vooral een laagje wazig met verder heel veel van hetzelfde. Tenminste de hippies die ik tegenkwam en dat waren er best veel, omdat ik zo’n beetje elk weekend wel ergens op een festival of bij een gesubsidieerd optreden in een jongerencentrum rondhing.

Zodra een hippie aan jou als enige meisje in het gezelschap van een band vraagt of je de koffie zet, weet je dat er ergens iets is misgegaan met die oh zo blije vrijheid en gelijkheid voor iedereen. Natuurlijk zei ik dat dat hij dat Douwe Egberts koffiezetapparaat met kan en al in z’n reet kon duwen omdat ik geen koffie dronk, maar het vormt je wel. Vroeg in de jaren 80 vermoedde ik al dat die hele  fucking seksuele revolutie niet was bedacht vanwege vrijheid en gelijkheid, maar vooral een handige doctrine om vrouwen gemakkelijker het bed in te lullen en verder alle patronen lekker bij het oude te laten. 

Als ik terugkijk op de mensen met wie ik omging in mijn jeugd, mocht naar mijn idee iedereen zijn wie hij of zij was. Oké, uitgesproken rechts of bijzonder religieus was misschien niet meteen een gemakkelijke binnenkomer, hoewel we wel iemand in het ‘clubje’ hadden die Grieks-orthodox werd en intrad en dat was simpelweg oké, omdat dit nu eenmaal zijn keuze was.

Achteraf denk ik dat we misschien wel alles waren wat een beetje afweek van het gemiddelde. Vrouwen die het liefst aan Renault 4’s sleutelden, meisjes die op hun 16e van huis wegliepen en nooit meer naar huis gingen, krakers die het kraakpand uitgeslagen werden door zatte kerels die opgenaaid waren door de eigenaar van het pand en vooral heel veel muzikanten die van de sociale dienst zonder gedoe met uitkering mochten blijven optreden omdat de jeugdwerkloosheid onoverkomelijk hoog was.

Al met al herinner ik me vooral lieve, leuke mensen en voelde het goed omdat veel er leek te mogen zijn. Als ik nu zie hoe er gepolariseerd wordt, hoe je als meisje meer dan ooit geslutshamed kunt worden, hoe een poster met zoenende mannen mensen bijna letterlijk ziek maakt, dan vraag ik me vertwijfeld af wat er mis is gegaan. 

Ik heb het gevoel dat we gefaald hebben. Dat het met de hippies niet helemaal koosjer was, oké. Maar waarom hebben wij die lekker wat aanrommelden, met z’n allen met ontblote borsten op het strand en festivals rondliepen en mannen die daar gewoon vanaf bleven, de voordelen van vrijheid en gelijkheid voor iedereen niet kunnen overdragen?  

Dat mensen kiezen voor iets conservatievers, dat snap ik, alles gaat altijd in golfbewegingen. Maar dat er zo grootschalig al het andere wordt veroordeeld, niet. Wat levert dat op? Dat betekent denk ik namelijk ook dat je al het andere als iets bedreigends moet zien. De wereld voelt denk ik alleen maar onveiliger door al dat gepolariseer en op de een of andere manier…inderdaad moet er om dat tegen te gaan nog maar wat meer gepolariseerd worden.

Ik heb nooit echt ergens in geloofd, behalve in menselijkheid en dat geloof is alleen maar sterker geworden. Waarom zou ik last hebben van een man die zich graag als in onze ogen vrouwelijk kleedt? Van zoenende mannen? Van tot welke god dan ook biddende mensen? Van meisjes die gewoon lekker  van seks genieten?  De uitvoering was misschien wat lullig, maar die hippieleus ‘make love not war’ is natuurlijk een ijzersterk merk waar de komende millenia niks tegenin te brengen is.

Maar ja, ik blijf natuurlijk hoe dan ook door de jaren 80 gevormd. Is het een idee om mannen en vrouwen die aan slutshaming doen (ja, vrouwen doen blijkbaar zelf net zo hard mee) of over posters met zoenende mannen kotsen, een oorlog te geven waarbij vergeleken een fors geschapen jaren 80 koffieapparaat met kan en al in je reet, een eitje is?