Huidhonger
Ik vind het een vies woord, huidhonger. Ik zie meteen huidhongerige kannibalen voor me, je weet wel, die met een uitgesproken lust voor een knapperig geroosterd vel.
Toch is huidhonger redelijk ingeburgerd als term voor de hunkering naar liefdevolle aanraking. En al zou ik het nooit zo noemen, ik heb het wel.
Hoezeer ik ook hunker, ik vind toch dat ik niet mag klagen, omdat heel veel mensen het nu veel moeilijker hebben dan ik. Er zijn mensen die in deze tijd niet eens echt afscheid hebben kunnen nemen van geliefden. Hoe gruwelijk moet het zijn om niet eens aan het sterfbed te mogen staan van een geliefde of vriend, laat staan te mogen troosten met een aanraking.
Helpen doet het niet. Ik vind dit zo’n intens verdrietige gedachte dat ik acuut nog meer behoefte krijg aan liefdevolle aanraking. Dan maar de volgende hulplijn: hoe normaal is het dat ik dit heb? Bij mijn niet zo representatieve onderzoek onder anderhalve meter passanten, kom ik een paar niet-kannibalistische huidhongerigen tegen. Maar stiekem toch aanzienlijk meer mensen die opgelucht zeggen dat ze daar geen last van hebben.
Ik zet mijn altijd betrouwbare derde hulplijn in, feitjes en weetjes op het wereldwijde web. Als je in je hoofd zit, heb je immers minder last van je lijf. Op internet vind ik als betekenis: ‘sterke behoefte aan lichamelijk contact, aan aanraking via de huid, zoals die zich vooral bij baby's en bejaarden manifesteert’. Of ik ben blijven hangen in zuigelingenstand of wat voorop loop, mag ieder voor zich bepalen, ik heb in elk geval iets dat bestaat.
Een eindje verderop lees ik ‘aanraking is als voedsel’. En ineens snap ik mijn coronakilo’s. Als aanraking voedsel is, is voedsel natuurlijk als aanraking. Ik weet niet zeker of mijn gemis aan aanraking anders erger zou zijn, maar ik blijf het voor de zekerheid maar doen. Ik zie namelijk niks over sporten, vasten of gewoon uitzitten als remedie. En als ik nog even door google, vind ik beslist dat droge witte wijn uitstekend werkt als zelfmedicatie.
Google jezelf door corona heen is voorlopig even mijn favoriete nieuwe normaal.