Monster

Op onze zolder huist een monster. Zo klinkt het al een aantal nachten in elk geval. Het schraapt, krabt en stommelt. De eerste nacht schrok ik wakker en dacht ik dat er iemand in huis was die er niet hoorde. Het wie kon ik al snel veranderen in wat, omdat ik zelfs slaapdronken vermoedde dat het voor inbrekers weinig zin heeft om in mijn spouwmuren te gaan lopen rommelen.

Ik ben het type dat eerst altijd hoopt dat vervelende dingen vanzelf verdwijnen. Zeg maar model ‘ik zwaai met toverstafje en klaar’ of ‘als ik jou maar lang genoeg negeer, ben je er niet meer’. Dit slijt ook niet omdat het best vaak lukt. Maar in dit geval dus niet. Intussen ben ik ’s nacht zo alert dat ik het zelfs hoor als het monster zich ontspannen omdraait omdat het nog te vroeg is voor zijn capriolen.

Na een paar van deze nachten onderhandelden mijn zoon en ik wie van ons het meest capabel was om een kijkje op zolder te nemen.

Ik: “jij verslaat ook altijd monsters in jouw games, dan kun je dit zeker aan”.

Hij: ‘Jij kijkt thrillers, dus…

Ik: “Ja, maar dat is nooit met dieren. En jij verslaat zelfs reuzenspinnen en monsters met 86 op elkaar gepropte lichamen”.

Hij: “Ja maar ik ga altijd heel vaak dood voordat dit lukt”.

We keken elkaar aan en riepen tegelijk: opa!!! .

En natuurlijk kwam opa meteen. Achter mijn vader aan durfde ik ineens wel de zolder op. Zonder alle monsterlijke geluiden van de nacht, zag die er onnatuurlijk vreedzaam uit. Intussen had ik uitgezocht dat de geluiden precies bij een steenmarter pasten. En dat die heel veel kon beschadigen en de uitwerpselen enorm stonken.

Maar we vonden helemaal niks. Nou ja, vooral mijn vader niet. Ik geef toe dat ik voor de zekerheid toch steeds een beetje achter hem bleef terwijl hij her en der planken verwijderde en alles nauwkeurig inspecteerde.

Na ‘onze’ zolderinspectie bestelde ik een apparaatje met hoge tonen dat marters en allerlei ander ongedierte (ja inderdaad ook katten ;) ) op afstand moet houden. Ik hoop dat het werkt. Maar nog veel meer hoop ik dat ik nog heel lang het gevoel mag hebben achter mijn vader te kunnen schuilen. Gewoon omdat hij er is.