Website door
Antoinette Verstegen

Iedereen is van de wereld…

Dinsdag 09 juni 2020

Ik organiseerde ooit zelfverdedigingslessen voor meiden. Ik was 17, voor de duvel niet bang, maar zag veel meisjes om me heen die in het donker niet alleen over straat durfden. De wereld, die ook toen al in theorie van iedereen was, werd daardoor feitelijk een stuk minder van hen.

Ik vond het oneerlijk dat zoveel mensen zich minder vrij voelden en de oplossing was in mijn jeugdige onbevangenheid vrij eenvoudig; als je je sterker voelt, hoef je minder bang te zijn; zelfverdedigingslessen dus.

Zonder ook maar één man te trakteren op een klemtechniek, voelden best veel van hen zich door mijn initiatief bij hun ballen gegrepen. Zo werd me tot mijn verbazing meerdere keren gevraagd waarom ik zo’n hekel aan mannen had en of ik nu ook zo’n ‘feministenwijf’ werd.

Ik was alleen voor meer vrijheid en gelijkheid van vrouwen. Het leek me logisch dat zolang je geen verkrachtende of mishandelende klootzak was, ik niks tegen je had.

Hetzelfde zie ik nu, ook in mijn omgeving, gebeuren met de protesten tegen racisme. Best veel witte mensen voelen zich aangevallen. En dan kijken ze niet naar wat het met hen doet, maar wentelen ze zich in bagatelliserende opmerkingen als: ‘Ja maar, witte agenten worden ook vermoord door zwarten’ en ‘zwarte agenten ook door zwarten’.

Klopt allemaal, zo voelen mannen zich ook wel eens onveilig op straat en ook zij worden wel eens verkracht en dat is net zo verschrikkelijk als dat dit bij vrouwen gebeurt. Maar als je naar de cijfers keek en helaas nog steeds kijkt, treft dit lot nu eenmaal aanzienlijk meer vrouwen.

Datzelfde geldt voor zwarte mannen en politiegeweld. En voor de Nederlandse sollicitatiebrieven met ‘Vriendelijke groet, Achmed’ die veel vaker aan de kant worden geschoven en het ‘ja maar jij bent anders, jij bent een goeie’ als compliment als ze eigenlijk tegen ‘buitenlanders’ zijn.   

Tegen racisme zijn is net zo min tegen witte mensen zijn, als zelfverdediging voor meisjes iets tegen mannen is. In die zin ben ik sinds ik 17 was niks veranderd. Ik vind nog steeds dat iedereen van de wereld mag zijn en de wereld van iedereen.