1+1=3,5
Van de week zei ik tegen een leuke vrouw, dat ze terecht voor zichzelf had gekozen. Als je jezelf niet hebt, wordt het met de rest immers ook nooit echt wat. Het klinkt zo logisch als 1+1=2. Maar zelfs dat klopt niet altijd, want soms is 1+1 keihard 3.
Zo voel je je samen met een grote liefde, meer dan de som van de delen. Ook als je samen voor hetzelfde gaat, en niet ieder voor zich aan het ploeteren is, kan dat zomaar gebeuren. En jezelf hebben, is wat mij betreft zelfs 1+1=3,5.
Cijfers zijn inderdaad nooit mijn sterkste kant geweest, maar hier krijgt geen cum laude afgestudeerde wiskundige een speld tussen. Daarvoor heb ik het iets te vaak zelfs kunnen waarderen als 1+1 gewoon eens tot 2 kwam. Zo kostte het lange tijd heel veel moeite meningen waar ik niks mee kon, daar te laten waar ze hoorden, vond ik het heel moeilijk om mijn schild te laten zakken als er mooie mensen op mijn pad kwamen en had ik juist weinig verweer tegen destructieve liefdes.
Nu ik doorheb hoe je van 1+1 die 3,5 kunt maken, wil ik deze rekenmethode met zoveel mogelijk mensen delen en iedereen kan het, want als het bij jou als 3,5 voelt, ben je geslaagd. De belangrijkste onderdelen van de formule zijn: ook als het niet lekker loopt, proberen te blijven zien wat er wel is en je wel hebt; zonder iets terug te verwachten, genieten dat je iets voor een ander kunt betekenen; een ander het genoegen gunnen er voor jou te mogen zijn en zeker niet onbelangrijk: wijn.
Oké, ik geef toe, het kan ook prima zonder wijn. Maar de formule loopt bij mij gesmeerd met regelmatig een goed glas wijn, dus die blijft lekker in het lespakket.